آخرین اخبار

یکی از فعالیت‌های حساس و بحرانی در تعمیر ترانسفورماتور‌های بزرگ پروسه خشک کردن آن‌ها می‌باشد. این موضوع کاملاً روشن است که بدلیل قرارداشتن عایق سلولزی یا کاغذی در معرض رطوبت هوا برای مدت طولانی (روز‌ها و ماهها) خواص دی الکتریک آن کاهش می‌یابد. در زمان کار عادی، رطوبت موجب افزایش تلفات دی الکتریک و آزاد نمودن گاز بصورت حباب و درنتیجه آن موجب بروز فعالیت تخلیه جزئی (Discharge Partial) خطرناک می‌گردد.

مقدار رطوبت روغن باید کم باشد، در غیر این صورت استحکام روغن کاهش می‌یابد و رطوبت جذب کاغذ عایقی، و در نتیجه موجب کاهش عمر عایقی و افزایش ریسک شکست خواص دی الکتریک آن می‌گردد.
خشک سازی ترانسفورماتور و دلایل آن
آب و اکسیژن مهمترین دشمن عایق ترانسفورماتور روغنی می‌باشند و سبب کاهش عمر آن می‌گردند؛ لذا خشک کردن مطلوب ترانسفورماتور‌ها برای کاهش اثرات مخرب اکسیژن، افزایش عمر و قابلیت اطمینان از بهره برداری آن‌ها ضرورت دارد.

پروسه خشک کردن یک ترانسفورماتور با روش‌های متعددی انجام می‌پذیرد و این روش‌ها بستگی به محل خشک کردن (کارخانه سازنده، کارگاه تعمیرات، سایت) ترانسفورماتور، حجم آن و امکانات موجود دارد. یکی از روش‌های خشک کردن ترانس استفاده از گرم کردن اکتیو پارت با روغن داغ و ایجاد خلاء می‌باشد.

در این روش تزریق روغن داغ با دی الکتریک بالای ۷۰kv / ۲/۵mm به تانک ترانسفورماتور تا جایی که روغن روی کویل‌ها را بپوشاند، انجام می‌گیرد. سپس سیرکوله روغن در داخل تانک ترانسفورماتور انجام می‌شود بطوریکه میانگین درجه حرارت روغن تا به ۷۰ درجه سانتیگراد برسد.

خشک سازی ترانسفورماتور و دلایل آن

در این دما روغن یک دور کامل چرخانده می‌شود و سپس تخلیه روغن با اعمال خلاء روی تانک ترانس انجام می‌گردید تا جایی که میزان خلاء پائین‌تر برود و حرارت تانک کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد نشود. ملاک خشک کردن ترانسفورماتور کاهش خلاء تانک به حداقل مقدار ممکن مثلا ۰/۵۳ میلی بار و نتیجه تست تانژانت دلتا ترانسفورماتور می‌باشد.